หนุ่มพิการยอดนักสู้ 2 ขา ใช้การไม่ได้ ใช้ 2 มือปั่นวีลแชร์ขายหวยไกลวันละ 30 กม. หาเงินเลี้ยงลูก 3 คน แม้เหนื่อยสายตัวแทบขาด แต่ไม่เคยท้อ เชื่อมั่นชีวิตต้องไปต่อให้ได้ หวังวันข้างหน้าเห็นลูกเติบโตเป็นคนดี
“ความจนมันน่ากลัว” เสียงสะท้อนที่ดังก้องหูและอยู่ในใจใครหลายคน เมื่อมีชีวิตจึงต้องดิ้นรนแม้อุปสรรคจะเข้ามาท้าทาย คนอ่อนแอก็ต้องแพ้ไป แต่สำหรับชายคนนี้อุปสรรคในชีวิตทำอะไรเขาไม่ได้ “บอย” หรือ นายบอย สุขสำราญ อายุ 47 ปี บ้านเกิดเป็นชาว ต.ด่านช้าง อ.ด่านช้าง จ.สุพรรณบุรี พ่อม่ายขาพิการยอดนักสู้ เหลือเพียงแขน 2 ข้าง ที่ยังใช้การได้ดี ร่างกายที่แข็งแรงกับหัวใจที่เปี่ยมล้นด้วยกำลังใจเต็มร้อย ยืนหยัดสู้ชีวิตไม่ย่อท้อต่อความยากลำบาก ออกเดินทางจากบ้านเกิดสู่ดินแดนทหารเรือ อ.สัตหีบ จ.ชลบุรี
ถนนทุกเส้นทางล้วนมีจุดหมายชีวิตของชายผู้นี้ก็เช่นกัน ล้อหมุนนำทางชีวิตมุ่งหวังค้าขายให้เกิดรายได้ นำแผงลอตเตอรี่ห้อยคอสองมือปั่นล้อวีลแชร์เร่หาลูกค้าเพื่อความอยู่รอด มุ่งหน้าไปตามถนนหลวงวันละ 30 กม. จากบ้านพักเอื้ออาทรนาจอมเทียนสู่ความเจริญเมืองสัตหีบ นำเงินรายได้ซื้ออาหารหล่อเลี้ยงชีวิต เลี้ยงลูกที่กำลังเติบใหญ่อีก 3 คน หวังเพียงให้พวกเขาทุกคนเป็นคนดี
“บอย” เปิดเผยถึงชีวิตที่ยิ่งกว่านิยาย เดิมทีมีภรรยาและลูก 3 คน อยู่กันอย่างพร้อมหน้ามีความสุขก่อนจะเลิกรากับภรรยา ตัวเองและแม่ที่แก่ชราจึงได้ชุบเลี้ยงดูลูก 3 คนไว้ กระทั่งวันที่ 24 มี.ค.46 ถือเป็นวันที่โชคร้ายพลิกชะตาชีวิต เนื่องจากได้มา ประสบอุบัติรถจักรยานยนต์พลิกคว่ำ ทำให้กระดูกสันหลังหัก วินาทีนั้นชีวิตเหมือนตายทั้งเป็น ขาทั้ง 2 ข้าง ใช้การไม่ได้ นอนป่วยติดเตียงเป็นอัมพาตนานถึง 4 ปี เมื่อชีวิตเริ่มทำใจยอมรับต่อความจริงจึงได้ลุกขึ้นจากเตียงต่อสู้ชีวิตบนรถเข็นวีลแชร์ ออกหาทำงานสร้างอาชีพด้วยการขายของชำร่วยแต่ไม่อาจไปรอดถึงฝั่ง
จากนั้นราวปี 56 จึงผันชีวิตมาเป็นพ่อค้าเร่ขายลอตเตอรี่ ด้วยเหตุที่พักอยู่ห่างไกลผู้คนและความเจริญสองมือจึงต้องปั่นล้อหมุนไปตามถนนหนทาง มุ่งหน้าสู่จุดหมายที่มีผู้คนอาศัยลูกค้าตามรายทางและลูกค้าที่เมตตาสงสารแข่งขันกับพ่อค้าแม่ค้ามากมาย หากหยุดนิ่งกับที่ก็ยากจะไปต่อไหว หากไม่ตามหาลูกค้าก็คงต้องอดตาย แม้หนทางแสนยาวไกลเหนื่อยจนแทบขาดใจ แต่อาชีพนี้ก็ทำให้มีรายได้เลี้ยงลูก 3 คน ให้เติบใหญ่และต่อลมหายใจของชีวิตให้ก้าวเดินต่อ
“บอย” หนุ่มพิการผู้ไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตาให้ข้อคิดทิ้งท้าย ไม่ว่าทำงานอะไรก็ต้องมีอุปสรรคทั้งสิ้น ช่วงแรกที่ไปขายลอตเตอรี่อยู่ตามจุดต่างๆ อย่างหน้าร้านสะดวกซื้อหรือที่ไหนที่เขามีคนขายอยู่แล้ว เขาก็จะเขม่นเหมือนเราจะไปแย่งเขาขาย จึงต้องตัดสินใจปั่นวีลแชร์ไปตามถนนหนทางแม้เหนื่อยหนักแต่ก็สบายใจ ทุกวันนี้มีรายได้ที่พอเลี้ยงตัวและลูกๆได้ ส่วนร่างกายก็ไม่มีปัญหาเพราะกำลังแขนอยู่ตัวแล้ว ถ้าหากตนยอมแพ้ไม่สู้ชีวิตป่านนี้ก็ไม่รู้ลูกทั้ง 3 คน และตัวเองจะเป็นอย่างไร ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนสู้ๆ แม้ว่าจะเกิดอะไรในชีวิตเราก็ตาม อย่ายอมแพ้ ให้เชื่อมั่นว่าชีวิตเราต้องไปต่อได้