สวัสดีครับท่านผู้อ่าน ท่านคงจะงงว่า ทำไมขึ้นหัวข้อขึ้นมาแบบนี้ ไม่ต้องงงกันไปครับ ผมจะค่อยๆเล่าเรื่องเรียงร้อยให้ท่านทราบ กระผม ชื่อ นายวัชระ เจนแพทย์ ชื่อเล่นชื่อเอ็ม เป็นผู้พิการทางสายตา หรือภาษาชาวบ้านเรียกว่า คนตาบอดนี่แหละครับ
ผมเองตาบอดมาตั้งแต่เกิด จากการเข้าตู้อบตอนเกิดครับ แต่ก็ไม่เป็นปัญหาในการดำเนินชีวิตครับ แม้ว่าผมจะตาบอด แต่ก็มีอยู่สองสิ่งที่ผมรัก ซึ่งทำให้ผมมีความสุขได้จนทุกวันนี้ สิ่งแรกคือการร้องเพลง ผมร้องเพลงมาจนถึงจุดที่ภูมิใจที่สุดคือ ได้รางวัลชนะเลิศจากรายการชุมทางดาวทอง ทางช่อง 7 ครับ
อีกสิ่งหนึ่งที่ผมรักไม่แพ้กัน และผมกล้าพูดได้เลยว่า มันอยู่ในสายเลือด นั่นคือ “มวย” ใช่แล้วครับ ท่านเข้าใจไม่ผิด คนตาบอดชอบดูมวยครับ นี่แหละ คือชื่อบทความที่ผมตั้งขึ้นว่า ฟังมวยด้วยหู ดูมวยด้วยใจ หลายคนก็คงจะเริ่มสงสัยแล้วแหละสิครับว่า ผมชอบมวยได้ยังไง แล้วผมตาบอดแล้วดูมวยยังไง ไม่ต้องสงสัยครับ วันนี้ ท่านจะหายข้องใจอย่างแน่นอน
ความชื่นชอบมวย มันเกิดขึ้นจากพ่อของผม พ่อเป็นคนชอบดูมวยมาก ตอนนั้นผมยังเด็ก อายุ 8 ขวบ จำได้ว่า วันนั้นพ่อดูการป้องกันแชมป์ WBF ของแซมซั่น ลูกเจ้าพ่อมเหศักดิ์ ด้วยความเป็นเด็ก ก็ไปนั่งฟังข้างๆพ่อ จึงได้รู้ว่าพ่อดูมวย ผมเองก็นั่งฟัง ในใจมันรู้สึกตื่นเต้นบอกไม่ถูก พอมวยจบ สิ่งที่ผมพูดกับพ่อคือ มีมวยอีกอย่าลืมเรียกผมนะ จะมานั่งดูด้วย ตั้งแต่นั้นมา ไม่ว่าจะเป็นมวยไทย มวยสากล ผมดูหมด ยกเว้นมวยหมู่เท่านั้นแหละครับ 555
คำถามของหลายๆท่านตอนนี้ก็คือ ผมดูมวยยังไง ตาก็มองไม่เห็น คำตอบคือ ผมดูมวยโดยใช้การฟัง คือฟังเสียงผู้บรรยายในทีวีครับ ซึ่งการบรรยาย จะช่วยให้ผมทราบสิ่งที่เกิดขึ้นในขณะนั้นว่า อะไรเกิดขึ้นบ้าง หลังจากนั้น ผมเริ่มมีความฝันในวงการมวยหลายอย่างเหลือเกิน เช่น เราตาบอด พากษ์มวยไม่ได้ แล้วจะทำอะไรในวงการมวยได้บ้าง ไม่มีครับ ไม่มีจริงๆ
จนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้ บก. พิเชษฐ มวยสยาม ติดต่ออยากให้ผมลองเขียนอะไรในมุมแปลกๆเกี่ยวกับคนตาบอดที่ชอบมวยดูบ้าง ผมจึงได้โอกาสนี้ ต้องกราบขอบพระคุณเป็นอย่างสูงครับ แต่ความฝันอีกอย่างที่ยังหวังลึกๆอยู่ก็คือ อยากมีโอกาศไปนั่งวิเคราะห์วิจารมวยทางทีวีซักครั้ง ครั้งเดียวก็ดีใจสุดๆแล้วครับ หมายถึงการวิเคราะห์ในช่วงการถ่ายทอดสดนะครับ ก็ยังหวังว่าอาจจะมีวันนั้น
จากที่ผมกล่าวไว้เมื่อสักครู่นี้ว่า ผมต้องอาศัยเสียงบรรยายในการดูมวย แสดงว่าผมต้องมีนักพากษ์ในดวงใจแน่นอน มีแน่นอนครับ ถ้ายุคเก่าหน่อย ก็จะเป็นคุณวิเชียร นีลิกานนท์ นี่คือที่หนึ่งในใจเลยทีเดียว เพราะเขาสามารถบรรยายให้คนตาบอดเห็นภาพได้ค่อนข้างชัด รองลงมาก็จะเป็น คุณวรวุฒิ โรจนพานิช คุณอดุลย์เดช สุจริตกุล คุณสืบพงษ์ ศรีประเศริฐ นี่คือสี่ผู้บรรยายในอดีตที่ผมชอบมาก
ปัจจุบันบางท่านก็เสียชีวิตแล้ว บางท่านยังอยู่ แต่ก็คงบรรยายไม่ไหวแล้ว ส่วนผู้บรรยายในยุคกลางๆจนถึงปัจจุบันที่ชื่นชอบก็จะมี คุณสมิงขาว คุณนกตานี มิสเตอร์ป๋อง คุณพิเชษฐ์ เรือนอินทร์ คุณอ๊อด เคโอ และคุณกุมารดำ
ที่กล่าวมานี้ คือเหล่าบรรดาผู้บรรยายที่ผมชื่นชอบ แต่คนที่ไม่ได้กล่าวถึงนั้น ไม่ใช่ว่าไม่ชื่นชอบนะครับ ถ้าไม่ได้พวกท่าน คนตาบอดอย่างผมก็ดูมวยไม่ได้อย่างแน่นอน ทุกท่านกำลังทำหน้าที่สร้างความสุขให้คนตาบอดโดยไม่รู้ตัวเลยทีเดียวครับ เคยมีคนถามผมนะว่า ถ้ามีโอกาศเจอผู้บรรยายแถวนี้ตามที่ต่างๆ ผมจะจำเสียงเขาได้ไหม ตอบได้เลยครับ ว่า สบายมาก ถ้าไม่เชื่อ ใครจะลองดูก็ได้นะจ๊ะ 555
เขียนมาซะยืดยาว ลืมเล่าไปอีกเรื่องหนึ่ง เชื่อไหม คนตาบอดอย่างผมเคยเข้าสนามมวยแล้วนะจะบอกให้ ไม่ว่าจะเป็น สนามมวยรังสิต ลุมพินี อ้อมน้อย หรือแม้กระทั่ง ช่อง7 ซึ่งได้รับความเมตตาจากผู้บรรยายที่คุ้นเคยกันพาผมเข้า โดยเฉพาะช่อง7 ซึ่งถ้าเข้าไป จะไม่ได้ยินเสียงบรรยายในเวทีเลย แต่ผมก็ได้รับความเมตตาจากเจ้าหน้าที่ ให้ใช้หูฟังของผู้บรรยายได้ แบบนี้ก็มันเลยสิครับ 555
เอาล่ะครับ เขียนมาซะยืดยาว ผมคิดว่าคงจะสมควรแก่เวลาการถ่างตาอ่านของทุกท่านแล้ว สิ่งที่ผมนำมาเขียนครั้งนี้ อาจดูว่าไม่มีสาระอะไรมากมายนัก แต่อย่างน้อย วันนี้ทุกท่านก็ได้ทราบถึงกลุ่มคนอีกกลุ่มหนึ่ง นั่นคือ คนตาบอด ที่มีความรัก ชื่นชอบมวยเหมือนทุกท่าน แม้กระทั่งคนตาบอดยังชอบมวยเลย แล้วทุกท่านที่ตาดี อย่าทอดทิ้งวงการมวยกัน หันมาดูมวยกันเยอะๆนะครับ
สุดท้ายนี้ ผมต้องขอกราบขอบพระคุณ คุณพิเชษฐ์ เรือนอินทร์ ที่มอบโอกาสให้ผมได้เขียนสิ่งทีแปลกใหม่แบบนี้ แล้วโอกาศหน้า ผมจะนำเรื่องราวแปลกๆแบบนี้มาเสนอใหม่ สวัสดีครับ
ขอบคุณ… http://www.siamsport.co.th/boxing/thaiboxing/view/74759