รายการ ฅนจริงใจไม่ท้อ วันเสาร์ที่ 21 มีนาคม 2563 ที่ผ่านมา พาคุณผู้ชมไปรู้จัก “ฝน” สาวพิการยอดกตัญญูสู้ชีวิต ที่แม้ขาจะใช้งานไม่ได้ แต่สามารถใช้ 2 มือที่มีสร้างอาชีพสร้างรายได้เพื่อเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง แถมยังส่งเสียน้องเรียนและส่งเงินให้แม่ทุกเดือน เพื่อไม่ให้แม่และน้องต้องลำบาก เธอทำทุกอย่าง เท่าที่จะฝืนร่างกายได้ แม้หมอจะบอกว่า เธอจะอายุไม่ยืนก็ตาม
“ฝน” จรูญศรี ศรีมันตะ สาววัย 41 แม้ต้องพบกับความพิการจาก “โรคกระดูกเปราะ” แต่เธอไม่งอมืองอเท้า หรือรอความช่วยเหลือจากใคร มุมานะทำงานเลี้ยงชีพด้วย 2 มือที่มีถักไหมพรมขาย แม้รายได้จะไม่มากมายและไม่แน่นอน แต่เธอก็ขยันทำงาน ทั้งที่ร่างกายและสุขภาพไม่เอื้ออำนวย ด้วยอยากส่งเสียน้องสาวที่พิการเหมือนกันให้ได้เรียน เพราะการศึกษาอาจช่วยให้น้องมีงานทำ ไม่ต้องลำบากเหมือนเธอ ส่วนเงินคนพิการที่เธอได้รับทุกเดือน เธอก็เสียสละด้วยการส่งให้แม่ที่ จ.ยโสธร …เธอยอมลำบาก เพื่อให้แม่และน้องไม่ต้องลำบาก
โรคกระดูกเปราะคุกคาม ต้องดาม “เหล็ก” ทั้งตัว!!
“โรคนี้เป็นตั้งแต่ 7 ขวบ เวลาออกอาการครั้งแรกจะปวดที่หลังมาก เหมือนกระดูกจะคดงอ หมอส่งไปเอ็กซเรย์ บอกว่าต้องดามเหล็ก ไม่อย่างนั้นจะทรุดไปเรื่อยๆ พอดามไว้ประมาณปีกว่า ก็มาปวดตรงโคนขา พอเอกซเรย์ดู มันก็หัก ส่งลงมาจากที่ รพ.ตาก มาที่รามาฯ ก็ดามไว้ ขาข้างซ้ายนี่จะครึ่งหนึ่ง และขาข้างขวาทั้งขา”
“ทีนี้ขาข้างซ้ายเหล็กมาโผล่ออกตรงหน้าแข้ง เลยผ่าเอาออกตอนอายุประมาณ 18 ปี …ร่างกายอ่อนแอ ไม่สามารถผ่าตัดได้นานๆ เลยเจาะเอาหัวเหล็กออก ทีนี้ผ่ามาไม่ถึง 3 เดือน มันไม่มีตัวยึด มันจะโผล่ตรงนี้อีกแล้ว และน็อตที่หลังกำลังจะโผล่ เพราะปี 54 ผ่าเอาเหล็กที่โผล่ที่หลังออก …เหลือน็อตและเหล็กตรงท้ายทอยเราครึ่งหนึ่ง”
ผ่าตัดทีไร “เสี่ยงตาย” ทุกครั้ง!!
“(ถาม-แล้วเป็นอย่างนี้ หมอจะรักษาอย่างไร?) หมอบอกว่า ผ่าตัดใหญ่ๆ ทำอะไรนานๆ ไม่ได้ แค่แก้ไขตรงนี้ หมอยังช่วยปั๊มหัวใจเรา 2 รอบแล้ว ถ้าเกิดต้องผ่าเอาออกอีก ก็ต้องดูตามอาการ ไม่สามารถถอดอะไรได้ แต่เหล็กไม่ได้สำคัญอะไรกับร่างกาย เป็นแค่โลหะที่อยู่ในร่างกายเราเฉยๆ แค่ช่วยพยุงร่างกายไว้ เวลาป่วย และเราตั้งใจจะถักงานให้ทันการประกอบอาชีพของเรา พอเรานั่งนาน มันก็เหนื่อย ปวดหลัง อ่อนแรง บางทีก็วูบไปเฉยๆ ก็มี”
เคยผ่านคำดูถูก-ถากถาง ผิดหรือ…ที่พิการ?
“ตอนขายของอยู่ที่โรงเรียน แรกๆ เลย เราไม่เคยขายพวกของกินอะไรอย่างนี้ พ่อแม่ผู้ปกครองเขาก็ไม่อยากให้ซื้อเรา อย่าไปกินของมัน พิการ เราก็ไม่สน เด็กๆ ก็บอกว่า ของน้าเขาอร่อย ก็กินเรา”
“จบ กศน. ม.ปลายก็มาหางานทำใหม่ ที่บ้านเราเคยไปช่วยร้านอาหารตามสั่งของป้า ล้างจาน และคิดว่ามันจะเหมือนที่บ้านนอก เราก็ไปถามเขาว่า ป้าคะ รับหนูล้างจานมั้ย เขาบอก โหไม่เอาหรอก เดี๋ยวคนไม่เข้าร้าน สกปรก แต่คนที่นั่งกินข้าวในนั้นคือ เจ้านายของหนู เกือบ 10 ปีที่ได้อยู่ด้วยกัน แกก็บอกว่า มือใช้งานได้มั้ยลูก ได้ค่ะ งั้นเดี๋ยวไปบ้านท้ายซอยนะ เขาจะหาคนตัดเศษด้าย”
ทำไมเลือกอาชีพถักไหมพรมขาย? และมาขายที่มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย จ.พระนครศรีอยุธยา ได้อย่างไร?
“พอดีตอนที่นอนป่วย ใส่เฝือกตรงขาบ้าง หลังบ้าง หมอห้ามนั่งบ้าง พ่อส่งหนังสืองานฝีมือมาให้เราอ่าน และมีไหม มีเข็ม มีด้าย เลยหัดถัก และเมื่อปี 54 น้ำท่วมอยุธยา หนูเป็นหนึ่งในผู้ประสบภัยที่ได้มาอยู่ที่ศูนย์ผู้ประสบภัยที่มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย (จ.พระนครศรีอยุธยา) แฟนเป็น รปภ.อยู่ที่นั่น แม่ก็เป็นแม่บ้านอยู่ที่นั่น แม่บอกว่าน้ำกำลังจะเข้าตรงห้องแถวที่พากันเช่าอยู่ บอกว่ามีลูกพิการ 2 คนอยู่ในห้อง แม่เลยขอรถตู้จากศูนย์จิตรลดาออกมาช่วยผู้ประสบภัย ไปรับหนูกับน้องมา พริบตาเดียวน้ำท่วมห้อง ถ้าออกมาไม่ทัน”
“พอได้มาอยู่ศูนย์ผู้ประสบภัยสักพักหนึ่ง เหมือนน้ำยังไม่ลดสักที ทางพระอาจารย์และเจ้าหน้าที่ก็มีผู้ช่วยจิตอาสาต่างๆ หานั่นหานี่มาให้เราทำ ในนั้นจะมีเพาะถั่วงอก ปักถุงผ้า และถักไหมพรม หนูเลยเลือกถักไหมพรม เพราะเรามีพื้นฐานตรงนี้ จากนั้นก็ถักนั่นถักนี่มา จนกระทั่งผู้ใหญ่มองเห็นว่า มันถักได้ เลยให้ขายที่นี่ฟรี”
แม้ฝนจะมีร่างกายไม่สมประกอบเหมือนหญิงสาวคนอื่น แต่จิตใจที่งดงาม บวกความวิริยะอุตสาหะขยันทำงาน ก็ทำให้เธอเจอคู่ชีวิตที่รักและให้เกียรติเธออย่างแท้จริง
“ประทับใจมาก เป็นคนสู้ชีวิต สู้งานดี ไม่ย่อท้อ ผมชอบคนอย่างนี้ เก่ง ฉลาดด้วย ก็อยู่กันมา 10 กว่าปีแล้ว” บัญชา สาบุญธรรม (ออย) กล่าวชื่นชมฝน ภรรยา
สามีฝน ไม่เคยอายที่มีภรรยาพิการอย่างฝน
“คนรอบข้างเห็นผมอุ้มฝน บางคนถามว่า ลูกสาวเหรอ ไม่ใช่ครับ แฟนผม เขาก็สงสัย งงๆ (ถาม-เราไม่อาย?) ไม่อายใคร ธรรมดา อายทำไม เขาได้รู้ว่าคนนี้มันจริงจังนะ …บางคนก็ว่า นี่มันบ้าเปล่า คนพิการก็ไม่เว้นไง เขาพูดกับผมอย่างนี้ ผมบอก เอ็งไม่เป็น ไม่รู้หรอก อะไรคืออะไร”
นอกจากทำงานบ้าน ลุงออย ยังคอยช่วยฝนทุกอย่างในสิ่งที่เธอทำไม่ได้ เช่น อุ้มขึ้นรถ เข็นวีลแชร์ ขับรถพาไปขายของตามที่ต่างๆ หรือแม้แต่ยามที่ฝนคิดถึงแม่ ก็จะขับรถจากอยุธยาพาไปเยี่ยมแม่ที่ยโสธร ตอนแรกลุงออยยังสามารถทำงาน ช่วยเป็นเสาหลักหารายได้ให้ฝนได้ แต่ระยะหลัง สุขภาพไม่ค่อยดี เสาหลักจึงดูเหมือนเปลี่ยนมาอยู่ที่ฝนแทน
“จะมีอยู่ช่วงหนึ่งที่แกยังไม่ได้เป็นมากขนาดนี้ ความดันยังไม่ขึ้น ยังไม่เป็นโรคน้ำในหูไม่เท่ากัน พากันรับผลไม้มาขาย ผลไม้ดองด้วย น้ำดื่มด้วย ก็ขายดีนะ แต่รถมันเสียบ่อย และคนขับไปเหมือนแกเบลอ เหมือนแกบังคับรถไม่ได้ เราก็เลยเอาแค่งานขายของงานฝีมือไปก่อน” จรูญศรี ศรีมันตะ (ฝน) พูดถึงสุขภาพของสามี
“ตื่นเช้ามาบางครั้งก็เวียนหัว คลื่นไส้ เป็นโรคความดัน เบาหวาน ไขมันในเลือด (ถาม-ยังหาหมอรักษาอยู่ไหม?) ไป เมื่อวานซืนก็ไปมาแล้ว ทุกวันนี้มือผมก็แข็ง ล็อกแล้ว กำไม่ได้ จะง่อย หูก็ไม่ค่อยดี น้ำในหูไม่เท่ากัน บ้านหมุนหมด ได้ยินข้างนี้ข้างเดียว มันก้อง บางทีเขาเรียกหาผม ผมไม่ได้ยิน บางทีเบลอ หูอื้อหมดเลย (ถาม-ลุงกลัวไหม ถ้าวันหนึ่งเขาไม่มีลุงขึ้นมาจะทำอย่างไร?) ผมก็บอกเขาว่า ไม่รู้ว่าเราจะไปก่อนเขาไหม ถ้าเราไปก่อน เขาลำบากแน่นอน” บัญชา สาบุญธรรม (ออย) สามีฝน
ขณะที่สุขภาพของฝน ทุกวันนี้ ก็อยู่ในภาวะปอดแฟบ ต้องคอยบริหารปอด เวลาหลับก็เสี่ยงต่อการที่ร่างกายจะขาดออกซิเจน ซึ่งหมอเคยบอกว่า ฝนจะอายุไม่ยืน
“(ถาม-ฝนกลัวไหม ถ้าจะต้องจากโลกนี้ไปจริง?) กลัว กลัวที่น้องยังเรียนไม่จบ แต่ถามว่าอยากมั้ย อยาก เหนื่อย ตั้งแต่จำความได้ เริ่มปวดตั้งแต่ 6 ขวบ จนตอนนี้ 40 จะเข้า 41 แล้ว อาการปวดไม่เบาลงเลย”
ถ้าทำอะไรก็ได้ดังใจคิด อยากทำบ้านให้ “แม่” ใหม่ เพื่อที่แม่จะได้ไม่ต้องนอนแช่น้ำ เวลาฝนตก
“อยากทำบ้านให้แม่ใหม่ อยากเห็นแกไม่ต้องนอนแช่น้ำแล้วนะ ฝนเข้า เพราะละแวกบ้านก็ถมที่สูง แม่กับหลานต้องลุกขึ้นมาวิดน้ำกลางคืน อยากให้น้องเรียนจบเท่าที่น้องต้องการ แค่นี้”
ออเดอร์งานถักไหมพรมน้อย รายได้ยังไม่พอรายจ่าย!!
“(ถาม-ทุกวันนี้ มีออเดอร์เยอะไหม และยอดขายดีไหม?) ไม่มีเลย 2 ปีหลัง ที่เคยขายได้กับเงินเก็บก็ต้องเอามาใช้จ่าย ค่าเช่าบ้านกับค่าน้ำค่าไฟก็ 3,000 กินอยู่อีกเดือนละ 5,000 เราได้แค่เดือนละ 1,000-2,000 มันไม่พอ ถ้าจะกลับไปอยู่บ้านนอก ก็ยิ่งไม่มีรายได้เลย (ถาม-ตอนนี้มีช่องทางขายของที่ไหนบ้าง?) หลักเลยที่มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย อยุธยา และที่โรงงานที่ผู้นำ อบต.ที่นี่แนะนำไป และเฟซบุ๊ก ชื่อ “วิถีคนกล้า อดทนและต่อสู้”
พร้อมเป็นกำลังใจให้ทุกคนสู้ อย่าท้อ
“สำหรับคนที่กำลังท้อแท้ อยากฝากบอกว่า ดูหนูเป็นแบบอย่างนะ ภาระมีทุกคน อยู่ที่ว่าเราจะสู้ภาระหาช่องทางให้ตัวเองได้ไหม ถ้าเราหาไม่ได้ เราก็ไม่ต้องเพิ่มภาระ การมีหนี้สิน เราก็ต้องขยันทำงาน ไม่ว่าอะไร หนูก็ทำ เก็บขยะ หนูก็ยังทำ การไม่มีหนี้ และเข้มแข็ง ดีที่สุด ให้กำลังใจครอบครัวและตัวเอง”
หากท่านใดต้องการให้กำลังใจหรืออุดหนุนสินค้างานฝีมือของคุณฝน ติดต่อได้ทางเฟซบุ๊ก “วิถีคนกล้า อดทนและต่อสู้” หรือหากต้องการช่วยเหลือแบ่งเบาภาระค่าครองชีพและการรักษาตัวของเธอ สามารถบริจาคไปได้ที่ ธนาคารกสิกรไทย สาขาบิ๊กซี นวนคร ชื่อบัญชี น.ส.จรูญศรี ศรีมันตะ เลขบัญชี 031-3-86388-3
ติดตามรับชมรายการ ฅนจริงใจไม่ท้อ ได้ ทุกวันเสาร์ เวลา 09.00-09.30 น. ทางสถานีโทรทัศน์ NEWS1 ( IPM ช่อง 64 / PSI ช่อง 211 )
หรือรับชมรายการย้อนหลังได้ที่เพจ ฅนจริงใจไม่ท้อ https://web.facebook.com/KonJingJaimaitor/
หรือยูทูบฅนจริงใจไม่ท้อ https://www.youtube.com/channel/UCsb4sLqdHs35km4uQ_tOCjQ/videos
ขอขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก https://mgronline.com/news1/detail/9630000031364